Post Pierwsze sygnały padaczki u dzieci pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Przedstawiamy symptomy, które nie muszą wcale świadczyć o padaczce, ale na które warto zwrócić uwagę i o których warto powiedzieć lekarzowi.
- Drżenie ręki lub nogi, bóle brzucha i wymioty. Objawy te mogą świadczyć o drobnych uszkodzeniach mózgu.
- Zachowania „dziwne”, powtarzające się regularnie w ciągu dnia i podobne do siebie. Mogą to być drobne automatyzmy, nagłe zatrzymywania się, upuszczanie przedmiotu z rąk. Zachowania takie trwają kilkadziesiąt sekund, powtarzać się i 20 razy dziennie, potem wszystko wraca do normy.
- Kilkusekundowe skurcze lub szarpnięcia mięśni, szczególnie po przebudzeniu lub w trakcie snu. Mogą powtarzać się co 5-10 minut.
- W przypadku starszych dzieci – nagłe problemy w szkole, problemy z koncentracją. Wyłączenia – czasowe „odpłynięcie”, całkowite wyłączenie uwagi i problemy z powrotem do rzeczywistości. Dziecko nie słyszy co się do niego mówi, po chwili zachowuje się zupełnie normalnie. Mruganie powiek, nieskoordynowane ruchy.
Takich sygnałów nie należy mylić z tikami, atakami płaczu czy łkaniem dziecka, drżeniem z zimna, spontanicznym napięciem mięśni w trakcie zasypiania, nocnymi koszmarami. Padaczka jest mylona z drgawkami gorączkowymi, napadami bezdechu, objawami refluksu żołądkowo-przełykowym. W wieku młodzieńczym z migreną i omdleniami.
źródło: http://www.e-sante.fr/epilepsie-enfant-signes-souvent-trompeurs/actualite/845#paragraphe2 http://dzieci.pl/kat,1024253,title,Padaczka-choroba-o-mylacych-objawach,wid,15274247,wiadomosc.html?smgputicaid=6166a7
Post Pierwsze sygnały padaczki u dzieci pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Padaczka u dzieci a ADHD pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Dzieci chore na padaczkę są bardziej narażone na problemy z koncentracją i z zachowaniem – zarówno w domu jak i w szkole. Czasem problemy te są na tyle poważne, że zakłócają funkcjonowanie dziecka w środowisku szkolnym. Brak koncentracji, agresywność, nadpobudliwość psychoruchowa, impulsywność i pobudzenie sugeruje współwystępowanie ADHD.
O rozpoznaniu ADHD możemy mówić wtedy, gdy zachowania charakterystyczne dla zespołu nadpobudliwości występują przynajmniej w dwóch środowiskach – np. i w domu i w szkole. Muszą być na tyle silne, że uniemożliwiają dziecku normalne funkcjonowanie. Symptomy nadpobudliwości przeważnie są zauważalne u dzieci do 7 roku życia.
Stosuje się różną klasyfikację zespołu nadpobudliwości – wyróżnia się ten z dominacją zaburzeń koncentracji, zaburzeń w sferze poznawczej; typ z dominacją nadruchliwości – częstszy u chłopców i typ mieszany – najczęściej występujący – gdzie mamy do czynienia z trzema charakterystycznymi dla ADHD zachowaniami jednocześnie – nadruchliwością, impulsywnością i zaburzeniem koncentracji uwagi.
U dzieci chorych na padaczkę najczęściej mamy do czynienia z typem ADHD związanym z zaburzeniami koncentracji uwagi – wynika to z podobieństwa zmian w aktywności mózgu, w szczególności z wyładowaniami komórek nerwowych w płacie skroniowym mózgu. Zauważa się, że im wcześniej dochodzi do napadów padaczkowym tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia ADHD, podobną korelację widać z ilością i ciężkością napadów u dzieci. I odwrotnie – u dzieci z ADHD częściej stwierdza się nieprawidłowości w zapisie EEG, większe jest prawdopodobieństwo rozwoju padaczki.
Część leków przeciwpadaczkowych wpływa na koncentrację i problemy z uwagą u dzieci – należy bardzo uważnie obserwować skutki farmakoterapii na zachowanie dziecka i odpowiednio dostosować dawki leków. Poprawne dawkowanie leków przeciwpadaczkowych poprawia bowiem uwagę a u dorosłych łagodzi objawy ADHD. Z drugiej strony leki na ADHD mogą być z powodzeniem stosowane u dzieci chorych na padaczkę.
Źródło: bcepilepsy.com, Dre Sare Akdag „Epilepsy and ADHD”, Problemy i kryzysy psychiczne w przebiegu padaczki – Centrum Dobrej Terapii
Post Padaczka u dzieci a ADHD pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Zaburzenia lękowe u dzieci z padaczką pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>
U dzieci chorych na padaczkę często występują różnego rodzaju zaburzenia lękowe. Najczęściej są to fobie (często dwa typy np. fobia społeczna i fobia przed pozostaniem samemu), ale także napady paniki czy rodzaj lęku połączonego z niepokojem ruchowym. Jak wynika z coraz większej ilości badań, lęk ten nie jest tylko emocjonalną reakcją na życie z ciągłą niepewnością czy napad wystąpi. Wydaje się, że zaburzenia lękowe związane są z inną budową mózgu, m.in. zmniejszeniem masy kory przedczołowej . Takie zmiany zaobserwowano zarówno u dzieci z padaczką, jak i bez tej choroby tzw. „zdrowych”, które cierpiały na zaburzenia lękowe.
Dla małych pacjentów z epilepsją oznacza to, że równolegle do leczenia przeciwpadaczkowego powinna być prowadzona u nich psychoterapia nerwicy lękowej. Może ona pomóc dzieciom wypracować inne schematy reakcji emocjonalnych , a być może i odbudować w plastycznym przecież mózgu brakującą masę kory przedczołowej. Wiele padaczek dziecięcych mija z wiekiem, a nieleczona nerwica lękowa z dzieciństwa zwiększa ryzyko rozwoju depresji w wieku dorosłym.
Na podst.
Medscape Medical News from the 30th International Epilepsy Congress (IEC) „Anxiety in Epilepsy Linked to Volumetric Brain Changes”
Post Zaburzenia lękowe u dzieci z padaczką pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Padaczkowe napady atoniczne pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>
Napady atoniczne, zaliczane do napadów uogólnionych, polegają na nagłej, bardzo krótkiej utracie napięcia mięśniowego – chory nagle wiotczeje, upuszcza przedmioty trzymane w rękach i upada „jak podcięty”.
Zanik napięcia mięśniowego trwa kilka sekund – nierzadko chory natychmiast podnosi się sam w pełni przytomny. Częstym powikłaniem napadu atonicznego są urazy głowy, obtarcia i skaleczenia. Napady atoniczne występują w każdym przedziale wiekowym, jednak najczęściej dotyczą dzieci (1-3% dzieci z padaczką).
Zobacz jak wygląda napad atoniczny >> http://www.youtube.com/watch?v=9obFVWW47NE
Napady atoniczne występują często z innymi typami napadów: miokloniami (regularne skurcze grup mięśniowych) czy napadami tonicznymi (wyprężenie całego ciała). Przy częstych napadach atonicznych zaleca się noszenie chorym kasków ochronnych na głowę.
Przeczytaj też o charakterystycznych cechach napadów mioklonicznych
Na podst.
Seizures In Children – M. Friedman et al. Pediatr Clin N Am 53 (2006) 257– 277
Post Padaczkowe napady atoniczne pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Napady padaczkowe u dzieci mają związek z rytmami dnia i nocy pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>
W listopadzie 2012 roku, podczas dorocznego kongresu amerykańskiego Towarzystwa Neurologii Dziecięcej, lekarze z dziecięcego szpitala w Bostonie przedstawili analizę dotyczącą 281 dzieci z padaczką częściową. W sumie, podczas 3godzinnych nagrań video-EEG ( zarówno w okresie czuwania jak i snu) zarejestrowano 1264 napady. Analizując historie choroby poszczególnych dzieci, lekarze doszli do wniosku, że napady z ogniskiem w płacie czołowym zdarzają się częściej podczas snu ( P < .001) w godzinach pomiędzy północą a 3 rano, podczas gdy napady skroniowe i potyliczne podczas dnia ( odpowiednio P < .0001 and P< .001).
Rozpoznanie kiedy najczęściej występują napady danego rodzaju ma duże znaczenie terapeutyczne. Można zmienić czas dawkowania leków – lekarze z bostońskiego szpitala uzyskali 50% poprawę u dzieci z nocnymi napadami, przenosząc godzinę przyjęcia leku na wieczór.
W procesie kwalifikacji rodzaju napadów u dzieci mogą być bardzo pomocne nagrania dokonane przez rodziców aparatami telefonicznymi. Ważne jest także notowanie czasu wystąpienia napadu. W e-dzienniczkach portalu TacyJakJa.pl rodzice dzieci chorych na padaczkę mają możliwość zaznaczania nie tylko rodzaju napadu (z zachowaniem świadomości czy nie, częściowy czy uogólniony), ale dokładnej godziny, pory (czuwania lub snu), czasu trwania napadu.
„U mojej córeczki 4 lata, padaczkę zdiagnozowano przed 3 miesiącami i wciąż mam jeszcze problem z klasyfikacją rodzaju napadów. Państwa Dzienniczek bardzo pomaga (..)Ostatni napad udało się nam zarejestrować telefonem. Mam nadzieje że to dużo wniesie do obrazu choroby dla lekarza prowadzącego. (…) chciałabym jak najprędzej komunikować sie sprawnie z lekarzem w tej dziedzinie” – pisze Bambutmama na forum TacyJakJa.pl
Na podst.
Finding the Patterns in Pediatric Seizures. Medscape. Nov 06, 2012.
Post Napady padaczkowe u dzieci mają związek z rytmami dnia i nocy pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Leki przeciwpadaczkowe mogą obniżać poziom wapnia i magnezu u dzieci pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>
Zaburzenia poziomu wapnia i magnezu występują u około 60% dzieci leczonych przewlekle lekami przeciwpadaczkowymi, u których wystąpiło pogorszenie reakcji na leczenie. Jak się okazuje dotyczy to nie tylko „starych” leków (np. fenytoina, kwas barbituranowy, karbamazepina), ale także leków nowszych (lamotrygina, kwas walproinowy, topiramat, beznodwuazepiny).
Obniżony poziom wapnia i magnezu nie tylko zaburza mineralizację kości i procesy wzrastania dziecka, ale – poprzez obniżenie progu drgawkowego – utrudnia wtórnie osiągnięcie celu leczenia w postaci zmniejszenia/ustąpienia napadów.
W badaniu opublikowanym przez Klinikę Endokrynologii I Neurologii Dziecięcej Lubelskiego Uniwersytetu Medycznego poddano obserwacji 80 dzieci (w wieku 2–17,7 lat) przewlekle przyjmujących różne leki przeciwpadaczkowe. Dzieci znalazły się w szpitalu z powodu pogorszenia efektów dotychczasowego leczenia. Okazuje się, że bez względu na to czy stosowana była monoterapia (leczenie jednym lekiem) czy politerapia (leczenie kilkoma lekami) u dzieci, u których odnotowano zwiększenie ilości napadów występowały także zaburzenia poziomu wapnia i magnezu.
Oznaczanie poziomu wapnia i magnezu powinno być okresowo wykonywane u dzieci leczonych lekami przeciwpadaczkowymi . W sytuacji nagłego pogorszenia (zwiększenia ilości napadów) często przyczyną może być obniżony leczeniem poziom wapnia i magnezu. Wyrównanie niedoborów wapnia i magnezu – poprzez unormowanie progu drgawkowego – może umożliwić powrót do optymalnego leczenia przeciwdrgawkowego.
Na podst.
Hipokalcemia i hipomagnezemia u dzieci przewlekle leczonych lekami przeciwdrgawkowymi -Witold Kołłątaj, Maria Klatka, Leszek Szewczyk. Endokrynologia Pediatryczna Tom. 9/2010 Nr 2(31)
Post Leki przeciwpadaczkowe mogą obniżać poziom wapnia i magnezu u dzieci pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Napady nieświadomości pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>
Napady nieświadomości polegają na wyładowaniach elektrycznych w mózgu powodujących chwilową utratę świadomości u osoby chorej. Podczas napadu chory traci na kilka, kilkanaście sekund kontakt z otoczeniem, nieruchomieje, „wyłącza się”, ale nie upada. Czasem towarzyszą temu małe automatyzmy (trzepotanie powiek, ruchy żucia lub „uciekanie gałek ocznych do tyłu”), nie występują jednak typowe drgawki, a chory po chwili wraca do przerwanej czynności. Nigdy nie pamięta tej kilkusekundowej przerwy, nigdy też nie reaguje na bodźce otoczenia (np. wypowiadane imię). Niektórzy chorzy doświadczają kilkudziesięciu takich incydentów dziennie, co znacznie utrudnia im funkcjonowanie – mają luki w pamięci, trudności z koncentracja i myśleniem, narażeni są na liczne niebezpieczeństwa np. utonięcia w basenie, oparzenia itp.
Napady nieświadomości występują przeważnie u dzieci i na początku często są mylnie interpretowane przez rodziców jako zwykłe „zagapianie się”.
Zobacz jak wygląda napad nieświadomości
Napady nieświadomości uważane są za lekką postać padaczki, wymagającą jednak podawania leków przeciwpadaczkowych (przede wszystkim ethosuximid, a poza tym też kwas walproinowy lub lamotrygina). Napady nieświadomości często mijają w okresie dojrzewania. Zdarza się przetrwanie napadów nieświadomości w wieku dorosłym, a w części przypadków mogą one ewoluować w kierunku „dużych” napadów toniczno-klonicznych ( z drgawkami).Uwagę rodziny chorego powinny zawsze zwrócić następujące zmiany w objawach napadu nieświadomości:
- Wydłużenie czasu „ wyłączania się” chorego
- Dołączenie się innych objawów i zachowań do „prostych” utrat świadomości
- Dołączenie się innych typów napadów
W tych przypadkach zawsze należy skontaktować się z lekarzem neurologiem.
Post Napady nieświadomości pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>Post Napady miokloniczne pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>
Mioklonie polegają na krótkich mimowolnych skurczach jednego lub kilku mięśni, najczęściej kończyn górnych i barków. Padaczka miokloniczna stanowi ok. 5-10% wszystkich przypadków epilepsji, choć liczby te mogą być zaniżone ze względu na niedostateczne rozpoznawanie tego typu padaczki. Występuje często u dzieci i młodzieży, równie często u dziewcząt i chłopców, najczęściej po przebudzeniu, seriami, po 3 – 4 skurcze co kilka sekund. Podczas napadu mioklonicznego przytomność zwykle jest zachowana. W zapisie EEG typowe są uogólnione wyładowania iglic, zespołów wieloiglicy – fali wolnej.
Zobacz jak wygląda napad miokloniczny
Osoby chore na padaczkę miokloniczną często są wrażliwe na migające światło, które może wywoływać napad. Być może część przypadków padaczki mioklonicznej ma podłoże genetyczne i może być (choć nie musi) dziedziczona. 17-49% osób z miokloniami ma wśród krewnych osoby chore na jakikolwiek typ epilepsji, w tym ok.4% to rodzice, a ok.7% to dzieci.
Padaczka miokloniczna jest często rozpoznawana w okresie dojrzewania (między 12 a 20 rokiem życia). Zwykle dobrze poddaje się leczeniu farmakologicznemu, a w miarę dojrzewania chorego częstość i ciężkość występowania napadów mioklonicznych maleje. Zwykle leczenie trwa wiele lat, a czasem do końca życia (w 80% przypadków po odstawieniu leków napady powracają) , jednak dobrze dobrane leki pozwalają często na całkowite opanowanie napadów. W nielicznych przypadkach padaczka miokloniczna przechodzi w duże napady toniczno-kloniczne wieku dorosłego.
Nie są padaczką miokloniczną „zrywy” mięśniowe na granicy czuwania i snu, które zdarzają się wielu osobom. Czkawka, która też jest rodzajem regularnych skurczów przepony – także nie jest napadem padaczkowym. Mimo charakterystycznych cech, padaczka miokloniczna jest zbyt rzadko rozpoznawana i często mylona z innymi rodzajami napadów (np. częściowymi złożonymi). Złe rozpoznanie może skutkować nieprawidłowym doborem leków przeciwpadaczkowych i nasileniem napadów.
„W wieku 9 lat zaczęły mi się pierwsze napady” – pisze forumowiczka z TacyJakJa.pl – „Wyglądało to tak, że nagle zaczynałam jakby wzruszać ramionami, a łokcie podskakiwały mi na boki. Takich ruchów było kilka-kilkanaście w serii. Byłam tego świadoma, choć jakby trochę z boku. Nie bardzo potrafiłam to opisać. Najpierw rodzice i lekarz pediatra uważali, ze to tiki i nerwica, bo umarł przy mnie dziadek na serce. Przez ponad rok chodziłam do psychologa. Potem ktoś wspomniał o padaczce. Mama wreszcie zdecydowała się na neurologa. Najpierw leczono mnie jako napady częściowe dwoma lekami. Wtedy nawet mi się pogorszyło, miałam dwa duże ataki bez przytomności. Pojechaliśmy do Katowic i tam miałam video-EEG, nagrali taki napad kiedy się budziłam. Postawiono diagnozę młodzieńczej padaczki mioklonicznej i teraz od 15 lat przyjmuje kwas walproinowy. Mam 1-2 napady na rok, czuje się świetnie, tylko musze dbać o wagę na tych lekach”.
Na podst.
• Póżne rozpoznania młodzieńczej padaczki mioklonicznej. T.Zieliński.B. Kściuk.A. Wajgt. Epileptologia 2004, 12: 65-78
• Juvenile Myoclonic Epilepsy. E.Carroll, Selim R Benbadis. Medscape References Update Jun 8, 2011
Post Napady miokloniczne pojawił się poraz pierwszy w Padaczka u dzieci i dorosłych, epilepsja.
]]>