Leki przeciwpadaczkowe mogą obniżać poziom wapnia i magnezu u dzieci

Zaburzenia poziomu wapnia i magnezu występują u około 60% dzieci leczonych przewlekle lekami przeciwpadaczkowymi, u których wystąpiło pogorszenie reakcji na leczenie. Jak się okazuje dotyczy to nie tylko „starych” leków (np. fenytoina, kwas barbituranowy, karbamazepina), ale także leków nowszych (lamotrygina, kwas walproinowy, topiramat, beznodwuazepiny).

Obniżony poziom wapnia i magnezu nie tylko zaburza mineralizację kości i procesy wzrastania dziecka, ale – poprzez obniżenie progu drgawkowego – utrudnia wtórnie osiągnięcie celu leczenia w postaci zmniejszenia/ustąpienia napadów.

W badaniu opublikowanym przez Klinikę Endokrynologii I Neurologii Dziecięcej Lubelskiego Uniwersytetu Medycznego poddano obserwacji 80 dzieci (w wieku 2–17,7 lat) przewlekle przyjmujących różne leki przeciwpadaczkowe. Dzieci znalazły się w szpitalu z powodu pogorszenia efektów dotychczasowego leczenia. Okazuje się, że bez względu na to czy stosowana była monoterapia (leczenie jednym lekiem) czy politerapia (leczenie kilkoma lekami) u dzieci, u których odnotowano zwiększenie ilości napadów występowały także zaburzenia poziomu wapnia i magnezu.

Oznaczanie poziomu wapnia i magnezu powinno być okresowo wykonywane u dzieci leczonych lekami przeciwpadaczkowymi . W sytuacji nagłego pogorszenia (zwiększenia ilości napadów) często przyczyną może być obniżony leczeniem poziom wapnia i magnezu. Wyrównanie niedoborów wapnia i magnezu – poprzez unormowanie progu drgawkowego – może umożliwić powrót do optymalnego leczenia przeciwdrgawkowego.

Na podst.
Hipokalcemia i hipomagnezemia u dzieci przewlekle leczonych lekami przeciwdrgawkowymi -Witold Kołłątaj, Maria Klatka, Leszek Szewczyk. Endokrynologia Pediatryczna Tom. 9/2010 Nr 2(31)